Ochrona tynków elewacyjnych
BAUMIT - tynk elewacyjny NANOPORCOLOR
BAUMIT - tynk elewacyjny NANOPORTOP
W
zależności od użytego spoiwa - akryl, silikat, silikon - materiały dostarczane są w formie mokrej w wiaderkach lub suchej w workach, do zarobienia z wodą na budowie. Tynki
mineralne, oparte na wapnie i cemencie, stosowane są na elewacjach od lat.
Jednak ze względu na ograniczoną paletę barw oraz zalecaną egalizację
(jednokrotne malowanie farbą), dzisiaj używane sporadycznie, głównie na
prywatnych inwestycjach. Duże obiekty, powstające w krótkich terminach,
wykonywane są głównie z materiałów fabrycznie przygotowanych i dostarczanych w wiaderkach, wprost na plac budowy. Minimalizuje to mogące pojawić się podczas
dodawania wody błędy w proporcjach i związane z tym różnice kolorystyczne. Pierwszymi,
gotowymi materiałami stosowanymi przy systemach ociepleń były tynki i farby
akrylowe. Praktycznie nieograniczona paleta barw, z możliwością uzyskania
intensywnych nasyconych kolorów, a także dostarczanie w postaci gotowej masy w wiaderkach, przyczyniły się do dużej popularności. Jednak już po kilku lub kilkunastu
latach, w zależności od lokalizacji obiektu w terenie, zaczęto obserwować
niepokojące zjawiska. W środowisku wilgotnym, np. w pasie nadmorskim, przy
zbiornikach wodnych oraz skupiskach zieleni, zaczęto obserwować wzmożone
porastanie glonami i grzybami, głównie północnych i zachodnich elewacji. Ma na to wpływ brak słońca. Wilgoć, jako środek transportu, przenosiła liczne
zarodniki. Widać to wyraźnie na
budynkach, na których ten problem można spotkać głównie na ścianach narażonych
na bezpośredni opad deszczu. Tynki akrylowe, w przeciwieństwie do zasadowych
materiałów mineralnych opartych o wapno, mają kwaśny odczyn, sprzyjający
niepokojącym zjawiskom. W związku z tym, producenci tych materiałów zaczęli
dodawać różne środki zabezpieczające, głównie biocydy. Z czasem środki te zaczęto dołączać w różnych ilościach, również do innych wypraw fasadowych.
Dodatkowo powierzchnie akrylowe, podobnie jak tworzywa sztuczne, elektryzują
się, np. podczas ruchu powietrza. Niewielkie ładunki elektrostatyczne powodują
dodatkowo przyciąganie kurzu, brudu i jego ,,związanie” z elewacją. Oczywiście zależy to głównie od lokalizacji
obiektu i zanieczyszczenia powietrza. Fakt
ten spowodował poszukiwanie innych, bardziej odpornych materiałów. Rozwój
chemii materiałów budowlanych umożliwił powrót do tradycyjnych materiałów
krzemianowych, podanych w zmodyfikowanej formie gotowego produktu w wiaderku.
Jeszcze kilkanaście lat temu był to materiał dwuskładnikowy. Mineralny,
zasadowy charakter chroni materiał krzemianowy przed zjawiskami występującymi
na materiałach akrylowych. Jednak mimo modyfikacji (materiał
jednokomponentowy), obróbka materiałów krzemianowych wymaga większej wprawy
oraz stabilnych warunków pogodowych podczas aplikacji, głównie temperatury
wyższej od 8 stopni i niewielkiej wilgotności powietrza. Materiały te, ze
względu na historyczny charakter, chętnie polecane są na obiekty zabytkowe.
Uzyskane powłoki są matowe, w przeciwieństwie do nowych spoiw, mających lekki
połysk. Chemiczne przewiązanie z podłożem, zapewnia największą trwałość ze
wszystkich spoiw, również, gdy zabrudzimy podczas prac szkło okienne czy
parapet, dlatego ważne jest odpowiednie zabezpieczenie tych elementów. Choć
pojawiające się lokalnie przebarwienia i wykwity są spowodowane głównie nieodpowiednią
pogodą, wielu wykonawców nie podejmuje się prac, obawiając się efektu końcowego. Poszukiwania
materiałów o szerokiej gamie kolorystycznej, przy jednocześnie prostej
aplikacji, doprowadziło do wprowadzenia materiałów opartych o spoiwa
silikonowe. Pierwsze materiały, tynki i farby elewacyjne na spoiwie silikonowym
nazywano wręcz ,,samo zmywalnymi” lub „samoczyszczącymi”. Efekt spływającej
wody po elewacji ,,zbierającej” ze sobą zanieczyszczenia, wynika z uzyskania
wysoce hydrofobowej (niezwilżalnej) powierzchni. Każda mokra powierzchnia ma
tendencje do ,,klejenia” - osadzania się zanieczyszczeń, z kolei hydrofobowa
nie jest zwilżalna. Można śmiało powiedzieć, że te materiały wywołały rewolucje
ma rynku materiałów elewacyjnych. Jednak jak to często bywa, czas częściowo
zweryfikował pierwotne oczekiwania. Elewacja jest czysta w miejscach
bezpośrednio narażonych na opad deszczu (wody), w miejscach osłoniętych przed
wodą, w zanieczyszczonej atmosferze widać zabrudzenia. Mimo to, jest to obecnie
najbardziej popularny materiał do wykonywania ostatecznych warstw tynków lub
farb elewacyjnych. Ma na to wpływ
bezproblemowa aplikacja w różnych warunkach pogodowych, czy przyczepność
praktycznie do większości materiałów budowlanych. Producenci
chemii budowlanej cały czas pracują nad
nowymi rozwiązaniami, zapewniającymi najdłuższą trwałość i czystość elewacji,
korzystając ze znanych sprawdzonych spoiw i modyfikując je w różny sposób. Zachowanie materiału, w zależności od użytego
spoiwa, spowodowało pojawienie się różnych hybryd, np. tynk mineralno-żywiczny,
silikatowo-silikonowy, itp. Łączenie różnych spoiw powoduje powstanie nowych
modyfikowanych materiałów o polepszonych cechach i właściwościach. Jak większość nowości, właściwości i trwałość takich materiałów będzie można
sprawdzić dopiero po czasie. Firma
Baumit poszła w trochę innym kierunku. Już kilka lat temu wprowadziła materiał
na historycznej bazie krzemianowej o nazwie Baumit
NanoporTop(tynk) iBaumit
NanoporColor (farba). Najważniejsza w tej technologii jest uzyskana wielkość
cząsteczki materiału. Mniejsze cząstki, a co za tym idzie, mniejsze miejsca
miedzy nimi, nie pozwalają na osadzenie się przeważnie większych cząstek
zanieczyszczeń. Pod mikroskopem elektronowym powierzchnie materiału wyglądają jak wygładzone, dlatego zanieczyszczenia nie mogą się zatrzymać na dłużej.
Wystarczy działanie czynników atmosferycznych, np. wiatru, czy deszczu, które
powodują ,,samooczyszczenie” elewacji. Zasadowy odczyn spoiwa krzemianowego
jest naturalnym zabezpieczeniem dla rozwoju grzybów i alg. Podczas badań nad
zachowaniem poszczególnych spoiw w czasie eksploatacji obiektów, stwierdzono
różny stopień osadzania i utrzymywania się zanieczyszczeń. A to właśnie
zanieczyszczenia i wilgoć, wraz z przenoszonymi zarodnikami, są główną pożywką
dla rozwoju grzybów i alg. Stosowanie różnych środków antygrzybicznych, w zależności od rodzaju jest czasowe - większość producentów zakłada aktywny czas
działania środka 3-5 lat. W skrajnych przypadkach, takich jak bliska obecność
zbiorników wodnych, obszarów leśnych, czy dużych zanieczyszczeń powietrza,
zabiegi zabezpieczenia powinny być powtarzane. Prowadzone
prace nad trwalszym zabezpieczeniem zaowocowały wprowadzeniem do oferty
zabezpieczenia opartego na zjawisku fotokatalizy. Katalizatorem reakcji
zachodzącej pod wpływem światła jest aktywny dwutlenek tytanu (TiO2).Rozwiązanie oparte na reakcji fotokatalizy, zachodzi zawsze, gdy jest
światło, więc jest wielokrotnie trwalsze i pozwala na całkowitą rezygnacje z innych środków zabezpieczających. Efekt fotokatalizy posiada od tego roku
tynk NanoporTop. Maciej
IwaniecBaumit
BAUMIT - czysta fasada przez światło dzienne, wiatr, wilgoć i deszcz