Bruk klinkierowy - beton jest bez szans

Przechadzając się uliczkami miast i miasteczek Holandii, Anglii, Niemiec czy Danii rozglądamy się wokół i podziwiamy domy, domki oraz biurowce z klinkierową elewacją. Gdy spoglądamy nieco niżej, dostrzegamy klinkier także na ulicach, chodnikach, skwerach i w przydomowych ogrodach. Ciekawie ułożony bruk klinkierowy, często pomysłowo połączony z granitem czy drewnem, nadaje miejscom niepowtarzalnej elegancji i uroku. Trudno uwierzyć, że w wielu wypadkach leży on tam od dziesiątków, a nawet setek lat, bo nadal wygląda jak nowy. Marzymy o tym, aby tak wyglądało nasze miasto, nasza ulica i nasz ogród… Na szczęście nie tylko marzymy, ale coraz częściej zaczynamy korzystać z tych wzorców i doświadczeń w praktyce. Coraz większą wagę przywiązujemy do trwałości produktów, ich praktyczności i elegancji. Właśnie dlatego szare, betonowe i pokruszone nawierzchnie zastępujemy materiałem naturalnym, odpornym na warunki atmosferyczne i niemal niezniszczalnym, czego dowodzą kilkusetletnie uliczki z nawierzchnią klinkierową. Bruk klinkierowy doskonale sprawdza się zarówno na chodnikach, parkingach, ulicach, jak i w przydomowych ogrodach. Wykonane z niego ścieżki, tarasy czy podjazdy do garażu doskonale komponują się z otaczającą dom zielenią. Gdy dodamy do tego najwyższą klasę ścieralności klinkieru oraz wieczystą gwarancję wyrazistego i ciepłego koloru, to wybór materiału na nawierzchnię wydaje się być przesądzony… Wszystkim nie do końca zdecydowanym proponujemy zapoznanie się z obiektywnym (stworzonym na podstawie Polskiej Normy Budowlanej oraz kart technicznych producentów) porównaniem bruku klinkierowego i betonowego. Wnioski pozostawiamy Państwu. Opracowano na podstawie PN-EN 1338:2005 "Betonowe kostki brukowe. Wymagania i metody badań"; PN-EN 1344:2004 "Ceramiczna cegła drogowa. Wymagania i metody badań" oraz kart technicznych producentów bruków. Brak odporności bruku betonowego nawet na słabe kwasy (plaster cytryny) powoduje na jego powierzchni trwałe odbarwienia, a przy odpowiednio długim działaniu także wżery. Na zdjęciu widoczne są nieusuwalne plamy na bruku betonowym po 12-godzinnym teście z cytryną. Bruk klinkierowy jest odporny na działanie tego typu czynników, bo w wyniku obróbki termicznej przyjmuje postać niereaktywną. Bruk betonowy ze względu na nieszczelną strukturę materiału nie jest odporny na działanie olejów i innych substancji tłustych. Wsiąkają one w jego powierzchnię w ciągu kilku minut, powodując trwałe zabrudzenie. Bruk klinkierowy po wypale zyskuje zwartą, szczelną strukturę gwarantującą bardzo niską nasiąkliwość (0,8 - 3,0%), dzięki czemu olej w nią nie wnika. Bruk betonowy ulega do 40 razy większemu ścieraniu niż klinkierowy, ponieważ jego strukturę stanowi kruszywo kamienne otoczone łatwo ścieralnym, stwardniałym zaczynem cementowym (cement + piasek + woda). Bruk klinkierowy jest "spiekiem" ceramicznym, w którym trudno wyodrębnić i oderwać pojedyncze ziarna, przez co jego ścieralność jest minimalna.