Murowanie z klinkieru

Te domy mają ponad 20 lat. Zacho-wanie reżimu technologicznego spra-wiło, że nie widać po nich wieku. Rodzaje klinkieru Z klinkieru można wykonywać ściany nośne, ścianki elewacyjne, kominy, elementy małej architektury ogrodowej oraz ogrodzenia, a także okładziny elewacyjne, parapety, ścieżki i podjazdy. Również do wykańczania schodów są przeznaczone specjalne kształtki klinkierowe, w tym ryflowane - wyprofilowane na nich rowki czynią powierzchnię mniej śliską. Murowanie wymaga zachowania reżimu technologicznego, łatwo bowiem popsuć cały efekt. A ten może być niezwykle interesujący, bowiem klinkier ma bogatą gamę kolorystyczną i zróżnicowaną fakturę. Kolor może być gładki, cieniowany lub tzw. podpalany, zaś powierzchnia angobowana albo glazurowana, gładka lub o fakturze ryflowanej bądź wytłaczanej. Niektórzy producenci oferują cegły wyglądające, jak pokryte nalotem wskutek upływu czasu. Jest też spora oferta cegieł ręcznie formowanych, o nierównej powierzchni, stwarzającej wrażenie, iż wyrób jest bardzo stary. Oryginalny wygląd klinkieru można podkreślić spoiną, która jest dostępna także w wielu kolorach, m.in.: szarym, brązowym, żółtym, białym, a nawet zielonym czy czarnym; większość w różnych odcieniach. Nawet z jednej palety cegły klin-kierowe mogą mieć różny odcień. Ich wymieszanie pozwoli uniknąć nieefektownych, niecelowych „wzorów”. Murowanie cegieł Klinkier może stanowić nie tylko materiał konstrukcyjny lub wykończenie ściany, ale także zewnętrzną warstwę w ścianach trójwarstwowych. Wówczas stosuje się cegły połówkowe lub modułowe (o szer. 9 cm). Ze względów konstrukcyjnych grubość ścianki elewacyjnej nie może być mniejsza niż 7 cm. Mocuje się ją do ściany nośnej nierdzewnymi kotwami w liczbie 4-5 szt./m2 muru i dodatkowo 2-3 sztuki w obrębie narożników, otworów i krawędzi muru. Poszczególne partie materiału mogą mieć nieco inny odcień. Przed rozpoczęciem murowania dobrze jest więc "wymieszać" klinkier ze wszystkich palet. Murować należy w temperaturach 5-25°C, prac nie wolno prowadzić podczas niekorzystnych warunków atmosferycznych. Trzeba też unikać silnego nasłonecznienia, gdyż prowadzi to do zbyt szybkiego wysychania zaprawy, a w konsekwencji do jej pękania. Powierzchnia licowa klinkieru musi być jak najmniej zanieczyszczana zaprawą podczas prowadzenia prac. Jeśli jednak tak się stanie, zabrudzone cegły należy oczyścić suchą szmatką lub miękką szczotką, zanim zaprawa zwiąże. Uwaga: dostępne są zaprawy, które nie brudzą lica muru. W tym przypadku nie zadbano o prawidłową izolację poziomą nad fundamentem. Do murowania zazwyczaj stosuje się zaprawy gotowe - tzw. bazowe, w kolorze szarym lub barwione. Zdarza się jednak, że zaprawa jest przygotowywana na miejscu. Wówczas należy użyć czystego cementu portlandzkiego bez dodatków, nie może też być w niej wapna. Wapno bowiem, rozpuszczając się w wodzie, jest jedną z przyczyn powstawania na powierzchni muru nieestetycznych wykwitów. Zaprawę rozrabia się z wodą w proporcjach podawanych przez producenta - konsystencja powinna być gęsto plastyczna (tzw. mokra ziemia). Nie wolno używać wody chlorowanej, która sprzyja późniejszemu powstawaniu nalotów na klinkierze. Prawidłowo wykonana spoina musi mieć łagodnie wyprofilowane wgłę-bienie. Pierwszy rząd cegieł układa się na części cokołowej budynku, zaizolowanej przed podsiąkaniem kapilarnym wody izolacją poziomą. Warstwa zaprawy powinna mieć grubość ok. 12 mm. Górna i jednocześnie licowa płaszczyzna cegieł jest wyznaczana za pomocą sznura murarskiego rozciągniętego wzdłuż całej długości wznoszonej ściany. Po ułożeniu warstwy cegieł, dobija się je trzonkiem kielni i sprawdza przy pomocy poziomnicy pion muru. Nadmiar zaprawy zbiera się kielnią. Dalszy przebieg prac zależy m.in. od rodzaju użytej zaprawy. Zaprawę, która będzie jednocześnie fugą, profiluje się po upływie 1-2 godzin, dociskając specjalną kształtkę lub kielnię fugówkę. Jeżeli użyto zaprawy bazowej, wówczas po kilku godzinach od wymurowania wyskrobuje się jej wierzchnią warstwę do głębokości ok. 2 cm; najpierw ze spoin poziomych, potem z pionowych, posuwając się od góry do dołu ściany. Następnie fuguje się spoiny - po 3-5 dniach od zakończenia murowania - również od góry do dołu. Zaprawa powinna mieć konsystencję półsuchą. Do nakładania fugi służy kielnia fugówka, której wielkość należy dostosować do planowanej szerokości spoiny. Grubość spoiny może wynosić od 8 do 15 mm. Fugę można nakładać tylko na całkowicie suche podłoże. Po wyschnięciu zaprawy (zazwyczaj 5-6 godzin) należy oczyścić powierzchnię muru suchą szmatką lub miękką szczotką. Po upływie kilku dni nieusunięte pozostałości zaprawy czyści się odpowiednim preparatem. Można mówić o swego rodza-ju modzie na ogrodzenia z klinkieru. Materiał jest bowiem efektowny i trwały. Na czas przerw w murowaniu oraz przez 7-14 dni po zakończeniu prac, klinkier należy osłonić folią w celu zabezpieczenia przed deszczem, wiatrem i silnym nasłonecznieniem. Należy jednak umożliwić wentylację ściany. W taki sam sposób jak ściany muruje się kominy, ogrodzenia i elementy małej architektury. Powierzchnia klinkieru zasadniczo nie wymaga zabezpieczania. Jest to jednak wskazane w przypadku bardziej nasiąkliwych cegieł ręcznie formowanych. Ściana pozostanie dłużej czysta i będzie mniej podatna na działanie czynników atmosferycznych, jeśli naniesie się na nią impregnat. Preparat nakłada się wałkiem lub pędzlem, kilka razy. Każda następna warstwa powinna być naniesiona, zanim poprzednia wyschnie. Zaprawy Dostępna jest też zaprawa o zwiększonej wodoodporności, którą stosuje się w miejscachDo murowania klinkieru służą nie tylko zaprawy zwykłe. Zależnie od potrzeb można skorzystać także z innych produktów. Zaprawa cementowa z dodatkiem trasu służy zarówno do murowania, jak i fugowania. Zapewnia szczelność wznoszonej przegrody, umożliwiając jednocześnie migrację pary wodnej. Spoina jest odporna na czynniki atmosferyczne i zanieczyszczenie środowiska. W zaprawie nie powstają rysy skurczowe; mniejsze jest ryzyko powstawania przebarwień i wykwitów. Jest produkowana w kilku kolorach. Zaprawa do cegieł nasiąkliwych - produkowana w kilku kolorach - zalecana jest do murowania elementów klinkierowych ręcznie formowanych. narażonych na stałe zawilgocenie. Zaprawy produkowane są w różnych kolorach. Wykwity powstałe na powierzchni cegieł klinkierowych usuwa się za pomocą przeznaczonych do tego celu środków chemicznych. Wykwity Często na powierzchni klinkieru pojawiają się nieestetyczne białe ślady. Są to związki chemiczne (węglan wapnia, gips, sole), które osadzają się wskutek odparowywania wody. Dzieje się tak, jeśli zastosowano niewłaściwą zaprawę, murowano na tzw. puste spoiny lub nieprawidłowo wykonano izolację przeciwwilgociową. Jedną z przyczyn powstawania wykwitów jest też niewłaściwe wykonanie obróbek blacharskich oraz zlekceważenie wymogu osłaniania ścian zaraz po ich wymurowaniu. Wykwity mogą mieć postać grubych osadów wapiennych, wówczas należy usuwać je mechanicznie lub wyspecjalizowanymi środkami chemicznymi. Z kolei cienkie warstwy nalotów węglanu wapnia, pod wpływem dwutlenku węgla znajdującego się w powietrzu, zmieniają się w łatwo rozpuszczalny wodorowęglan wapnia. Podobnie dzieje się z solami. Najpierw należy oczyścić elewację szczotką, a następnie zmyć ciepłą, niechlorowaną wodą. Można skorzystać z węża ogrodowego. Prace prowadzi się w słoneczny dzień, aby mur szybko wysechł. Jeśli to nie pomoże, sięgamy po środki chemiczne, które najczęściej trzeba stosować kilkakrotnie. Preparat nakłada się od góry ściany na zwilżoną powierzchnię. Po zakończeniu prac klinkier trzeba obficie spłukać czystą wodą. quick-mix RADZI: 10 zasad dobrego murowania cegieł klinkierowych 1. Dobierz do cegieł właściwy rodzaj zaprawy. 2. Zabezpiecz przed zawilgoceniem cegły, z których będziesz murował. 3. Przygotowując zaprawę stosuj się ściśle do zaleceń producenta. 4. Nie dodawaj do zaprawy żadnych dodatków ani domieszek, chyba że w instrukcji stosowania wymieniono taką możliwość. 5. Pamiętaj o właściwym wykonaniu izolacji poziomej - zabezpieczy ona wznoszony element przed podciąganiem wilgoci. 6. Prowadź prace w optymalnych warunkach atmosferycznych i temperaturze (+5°C do +25°C). 7. Gotowa spoina powinna być zlicowana z płaszczyzną cegieł. 8. Wykonuj fugi w jednym cyklu z murowaniem. 9. We właściwy sposób zagęszczaj zaprawę w narożnikach. Są one szczególnie narażone na oddziaływanie niekorzystnych warunków atmosferycznych i uszkodzenia mechaniczne, powinny być więc wyjątkowo starannie wykonane. 10. Chroń w należyty sposób prace murowe. Murowanie cegieł klinkierowych to jeden z naj-bardziej wymagających procesów budowlanych - prawidłowe dobranie zapraw murarskich oraz firmy wykonawczej gwarantuje poprawny efekt końcowy - wysoką estetykę wykonanego obiektu. quick-mix - jako jedyny na rynku - oferuje zaprawy do murowania klinkieru (również z oryginalnym reńskim trasem Tubag) w 16 kolorach, przy czterech różnych parametrach nasiąkliwości cegieł.