Okładziny elewacyjne
Płytki okładzinowe to szybki sposób na efektowne oraz trwałe
wykończenie powierzchni zewnętrznych. Stosuje się je przede
wszystkim na cokoły budynków, ale też ozdabia nimi ściany oraz
elementy architektury ogrodowej.
Okładziny elewacyjne dzielą się na montowane "na sucho", na ruszcie
drewnianym lub stalowym oraz klejone. Nasz folder poświęcamy
okładzinom klejonym. Na okładziny zewnętrzne nadają się płytki
mrozoodporne o niskiej nasiąkliwości. Do wykańczania elewacji służą
głównie płytki małoformatowe, przyjrzyjmy się zatem, co oferuje
rynek.
Płytki klinkierowe są produkowane w wielu kolorach, zarówno gładkich, jak i cieniowanych.
Dzięki płytkom narożnikowym wykończona ściana wygląda jak wzniesiona z cegieł.
Klinkier
Płytki klinkierowe są chętnie używane, gdyż materiał ten jest
powszechnie uznawany za szczególnie elegancki. Mają bardzo małą
nasiąkliwość i są niepalne. Wytwarzane są w wielu kolorach i odcieniach: charakterystycznej dla klinkieru ciemnej czerwieni, w brązach, ale są również płytki grafitowe, beżowe czy żółte. Ich
powierzchnia może być gładka lub cieniowana, a także o fakturze
imitującej ręczne formowanie; szkliwiona lub nie. Płytki są chętnie
wykorzystywane do wykańczania nie tylko cokołów budynków, ale też
schodów, elementów małej architektury ogrodowej oraz obudów
kominków i rozmaitych ścianek we wnętrzach.
Klinkier jest odporny nawet na długotrwały, bezpośredni kontakt z wodą.
Do wykonywania naroży ścian służą płytki kątowe, dzięki którym
elewacja wygląda na ceglaną. Waga płytek zależy od ich grubości;
najcieńszymi można pokrywać ściany ocieplane. Materiał ten bardzo
dobrze sprawdza się podczas bezpośredniego, długotrwałego kontaktu z wodą, dlatego wykonuje się z niego obrzeża oczek wodnych lub
ujęcia wody oligoceńskiej. Trzeba jednak wybierać płytki gładkie o jak najmniejszej nasiąkliwości. Choć pisaliśmy już o tym w innych
folderach, przypomnijmy, że różnice w odcieniach wyrobów
klinkierowych wynikają z procesu produkcji. Warto kupować materiał z jednej partii produkcyjnej, a przed przystąpieniem do montażu
wymieszać płytki ze wszystkich palet.Silikat
Płytki silikatowe są odporne na działanie warunków atmosferycznych i mają właściwości grzybobójcze - dzięki zawartości wapna. Ich
niewielka waga pozwala wykonać elewację nawet na warstwie
ocieplenia. Ponieważ jednak jest to materiał nasiąkliwy, konieczne
jest zaimpregnowanie wykonanej powierzchni środkiem
uniemożliwiającym wnikanie w nią wilgoci. Impregnacja dodatkowo
utrudnia osadzanie się brudu na elewacji. Dostępne są płytki białe
(można je malować) lub barwione - zazwyczaj na kolory pastelowe.
Ich powierzchnia może być gładka bądź imitować kamień łupany.Naturalny kamień
Dostępne są płytki z wielu rodzajów kamieni, ich powierzchnia może
być szlifowana, polerowana lub płomieniowana. Wymiary płytek są różne i zależą od producentów, bądź są dostosowywane do
indywidualnych zamówień. Kolorystyka jest bardzo różnorodna, ma na
nią bowiem wpływ miejsce pozyskania materiału. Nawet najcieńsze
płytki z naturalnego kamienia mają sporą wagę, dlatego nie nadają
się do oklejania dużych powierzchni. Sprawdzają się natomiast jako
ochrona cokołów budynków.
Płytki ze sztucznego kamienia stanowią efektowną ozdobę elewacji
Sztuczny kamień
Jako okładziny elewacyjne stosuje się płytki betonowe lub
konglomerat kamienia z żywicą syntetyczną. Płytki produkuje się na
bazie naturalnego kamienia mielonego oraz cementu i zbroi włóknami
szklanymi. Płytki są barwione w masie. Dostępne są również panele z konglomeratu kamiennego, produkowane na bazie keramzytu, ważące ok.
27 kg/m2. Płytki ze sztucznego kamienia mogą mieć kształt
nieregularny, kwadratu bądź prostokąta. Elewacja wymaga
zaimpregnowania. Kolorystyka i faktura imitują naturalny materiał.
Sztuczny kamień może być też pokryty warstwą utwardzonej żywicy
akrylowej, co pozwala na uzyskanie większej palety kolorów.
Płytki przykleja się po wykończeniu ścian.
Płytki na ociepleniu: 1 – ściana nośna, 2 – izolacja termiczna, 3 – kołki, 4 – zaprawa klejowa, 5 – siatka zbrojąca, 6 – klej do płytek, 7 – płytki okładzinowe.
Montaż okładzin
Płytki okładzinowe z takich materiałów, jak klinkier, silikat oraz
materiały ceramiczne montuje się w taki sam sposób. Jako okładziny
ścian nadają się płytki o grubości nie większej niż 3 cm. Można je
układać na typowych podłożach budowlanych, takich jak: bloczki,
cegły, pustaki ceramiczne i betonowe, oraz na tradycyjnych tynkach
cementowo-wapiennych. Jeśli podłożem będzie gazobeton, należy
wybrać najcieńsze (czyli najlżejsze) płytki. W przypadku
zastosowania cięższych płytek, okładzina może się odrywać wraz z fragmentami bloczków. Do montażu płytek przystępuje się po
wykończeniu wyższych części ścian, aby nie zachlapać tynkiem lub
farbą ich powierzchni. Podłoża, do których będą przyklejane płytki
elewacyjne muszą być mocne, równe i suche, ale nie powinny być
gładkie, gdyż zmniejsza to przyczepność kleju. Zbyt gładkie podłoże
należy porysować ostrym narzędziem. Jeśli podłożem ma być
powierzchnia otynkowana, wówczas tynk musi być suchy. Nie należy
mocować płytek okładzinowych, dopóki budynek nie osiądzie, ponieważ
wiąże się to z niemal pewnym ich popękaniem pod wpływem ruchów
podłoża. Proces osiadania trwa kilka miesięcy. Przed montażem
płytek konieczne jest zagruntowanie podłoża i ewentualne wyrównanie
jego powierzchni mrozoodporną zaprawą cienkowarstwową. Płytki
okładzinowe można mocować również na ścianach dwuwarstwowych oraz
ocieplanych. Wówczas izolację termiczną należy przymocować do
ściany nośnej kołkami z talerzykami dociskowymi (4-6 szt./m2).
Ocieplenie pokrywa się siatką zbrojącą z włókna szklanego,
zatopioną w warstwie masy klejowej o grubości min. 6 mm. Kołki
muszą przechodzić przez siatkę, ale talerzyki nie mogą wystawać z zaprawy klejowej. W takim rozwiązaniu można stosować płytki o grubości nieprzekraczającej 1,5 cm i stosunkowo lekkie (do 40
kg/m2). Układa się je od dołu ściany. Cięższe okładziny opiera się
na stalowej listwie cokołowej, zamocowanej u dołu ściany, przy czym
nawet przy takim wzmocnieniu zaleca się pokrywanie nimi ścian tylko
do wysokości 1,5 m. Zaprawy klejowe muszą być dobrane do materiału, z jakiego wykonane są płytki. Kleje stosowane na zewnątrz muszą być
elastyczne i mrozoodporne. Grubość warstwy zaprawy klejowej nie
powinna przekraczać 5 mm, jednak przede wszystkim należy stosować
się do zaleceń jej producenta. Klejem pokrywa się zarówno spód
płytek, jak i podłoże. Dzięki temu w warstwie kleju nie pozostają
puste przestrzenie, w których mogłaby gromadzić się woda i w zimie
uszkadzać okładzinę.
Zarówno do klejenia, jak i spoinowania okładzin należy używać odpowiednich preparatów. Wówczas nawet po latach użytkowania będą się dobrze prezentowały.
Fugownicy do klinkieru używa się do spoinowania płytek nie tylko z tego materiału.
Do mocowania okładzinowych płytek klinkierowych nie należy
stosować tradycyjnej zaprawy murarskiej m.in. dlatego, że zawarty w niej cement może spowodować przebarwienia i powstawanie wykwitów na
ich powierzchni. Między płytkami ceramicznymi oraz klinkierowymi
należy pozostawić spoiny o szerokości 5-12 mm; im większe płytki,
tym szersza spoina. Tak szerokie spoiny kompensują rozszerzalność
termiczną płytek i umożliwiają odparowanie wilgoci ze ściany. Jest to szczególnie ważne w przypadku płytek szkliwionych i innych o niskiej paroprzepuszczalności. Masa fugująca musi być przeznaczona
do konkretnego rodzaju okładziny. Powierzchnia spoiny powinna być
lekko wklęsła, zaś materiał musi szczelnie przylegać do płytek.
Okładziny fuguje się w kilka dni po przyklejeniu; masa musi być
elastyczna i mrozoodporna. Okładziny z kamieni naturalnych mocuje
się na zaprawę cementową, zalewając nią szczelinę między płytą a
ścianą (dolna krawędź płyty musi być podczas zalewania dociśnięta
do podłoża) lub na elastyczną zaprawę klejową. Płytki układa się z niewielkim luzem na stykach, zaś fugi pozostają niewypełnione.
KLINKIER PRZYSUCHA RADZI
Płytki klinkierowe elewacyjne są doskonałym materiałem
wykończeniowym, służącym do pokrywania ścian obiektów budowlanych.
Znajdują zastosowanie w budownictwie mieszkaniowym i obiektach
użyteczności publicznej. Płytki Klinkier Przysucha produkowane są w
tzw. technologii wyrobów ciągnionych, dzięki czemu mają wygląd i strukturę cegieł klinkierowych. Wyroby cechuje mrozoodporność oraz
niska nasiąkliwość, są bardzo trwałe i łatwe w utrzymaniu. W ofercie znajdują się dwa rodzaje płytek kątowych: 120/35x65x10 mm
oraz 120/250x65x10 mm. Zastosowanie tych płytek i wklęsłej spoiny o szerokości 8-12 mm nadaje elewacji wygląd ceglany. Wyroby
klinkierowe są produktami naturalnymi, należy więc przestrzegać
kilku podstawowych zasad, by móc w pełni cieszyć się tym, co z nich
powstaje:
kupować wyroby pochodzące z jednej partii, aby uniknąć
problemów z różnicami kolorystycznymi;
mieszać wyroby z całej zakupionej partii (jednocześnie używać
produkty z kilku opakowań);
stosować odpowiednią chemię budowlaną. Klejenie okładzin
klinkierowych lepiej powierzyć wyspecjalizowanemu fachowcowi, który
podejmie decyzję co do zastosowania materiałów pomocniczych, w zależności od warunków występujących w miejscu montażu.
Klinkier Przysucha poleca także kształtki i daszki ogrodzeniowe, parapety, płytki
podłogowe oraz stopnice, które doskonale
komponują się z klinkierową elewacją.
