Płyty gipsowo-kartonowe do zadań specjalnych
fot.Knauf
Aby wykonana przy użyciu płyt gipsowo-kartonowych zabudowa dobrze pełniła swoją rolę, ważny jest odpowiedni dobór materiału. Płyty gisowo-kartonowe do łazienkiPłyty g-k można z powodzeniem stosować w pomieszczeniach narażonych na działanie wilgoci. Konieczny jest jednak wybór ich odpowiedniego rodzaju. W tym przypadku tradycyjne płyty gipsowo-kartonowe typu A się nie sprawdzą. W pomieszczeniach, w których względna wilgotność powietrza dochodzi do 85% (nie dłużej niż przez 12 godzin na dobę) lepiej sprawdzą się płyty wodoodporne typu H2, których rdzeń jest zabezpieczony środkiem hydrofobowym, opóźniającym wchłanianie wilgoci. Producenci płyt gipsowo-kartonowych często nadają ich wierzchniej kartonowej warstwie kolor zielony. Płyty g-k odporne na ogieńJeśli istnieje ryzyko, że obudowa, która ma być wykonana z płyt gipsowo-kartonowych może być narażona na działanie ognia (np. obudowa górnej części kominka) warto sięgnąć po płyty g-k oznaczone symbolem F. Są to płyty o podwyższonej odporności ogniowej – ich rdzeń został dodatkowo zazbrojony włóknem szklanym, dzięki czemu dłużej stawiają opór płomieniom, niż ma to miejsce w przypadku zwykłych płyt. Do pomieszczeń wilgotnych stworzono dodatkowy rodzaj ognioodpornych płyt g-k. Można je rozpoznać po oznaczeniu FH2.Płyty gipsowo-kartonowe do zabudowy łukowejPłyty g-k dają możliwość niemal dowolnej aranżacji przestrzeni. Można z nich wykonywać łukowe ściany działowe czy sufity podwieszane formowane w łuki lub fale. W tym celu warto wybrać specjalne płyty gipsowo-kartonowe przeznaczone do gięcia. Są one cieńsze, niż tradycyjne, zwykłe płyty – ich grubość wynosi 6 lub 6,5 mm, dzięki czemu nadaniem im odpowiedniego kształtu - nawet jeśli promień krzywizny jest duży - nie nastręcza trudności. Takie płyty najczęściej formuje się na sucho, choć w przypadku dużego promienia krzywizny można je formować również na mokro – zwilżając ich powierzchnię od strony krzywizny. Do formowania na mokro nie nadają się płyty g-k typu H2 i FH2.
