Rodzaje zewnętrznych tynków cienkowarstwowych

Tynki cienkowarstwowe najczęściej wykorzystywane są do wykańczania ścian dwuwarstwowych, jednak nic nie stoi na przeszkodzie, aby zastosować je na ściany jedno- czy trójwarstwowe. Można je również nakładać na tradycyjne tynki wykańczające murowane ściany. Producenci materiałów budowlanych oferują kilka podstawowych rodzajów gotowych tynków cienkowarstwowych. Trudno jednoznacznie określić, który produkt jest najlepszy. Wszystko zależy od kryterium porównania. Tynk mineralny lub silikatowy będzie dobrym wyborem, gdy pod uwagę weźmiemy paroprzepuszalność, a także koszt. Natomiast tynki akrylowe, silikatowe i silikonowe mają nad nimi przewagę kolorystyczną, są też łatwiejsze do ułożenia. Mineralne tynki cienkowarstwoweTynki mineralne są najtańsze, jednak ich aplikacja jest trudniejsza i bardziej pracochłonna niż tynków akrylowych. Dostępne są w postaci suchej masy, wymagają więc zarobienia wodą i dokładnego wymieszania. Ich zaletą jest to, że z wiekiem zyskują na trwałości, a także dobra paroprzepuszczalność. Są również odporne na działanie czynników atmosferycznych i powtarzające zamarzanie, jednak ze względu na swój charakter chemiczny (ich bazą jest spoiwo cementowe i wapienne, a kruszywem m.in, perlit, kwarc, marmur lub wapień) i dość małą elastyczność, są mniej odporne na uszkodzenia mechaniczne (np. myjkami ciśnieniowymi). Niektóre tynki wzbogacone są polimerami, które ulepszają ich właściwości. Dodatek środków biobójczych ogranicza rozwój grzybów, pleśni i mchów na elewacji. Niestety, dostępne są tylko w jasnych, pastelowych kolorach – często więc pokrywane są farbą, najlepiej silikonową i silikatową, ponieważ są także paroprzepuszczalne.Akrylowe tynki cienkowarstwoweTynki akrylowe to chyba najpopularniejsze tynki cienkowarstwowe. Do ich produkcji stosuje się żywicę akrylową, która powoduje, że powłoka z nich utworzona z jednej strony jest elastyczna (dzięki czemu mniej narażona na pęknięcia) i mało nasiąkliwa, jednak z drugiej strony utrudniony jest proces dyfuzji pary wodnej i dwutlenku węgla . Akrylowe tynki cienkowarstwowe dostępne w bogatej kolorystyce – zawdzięczają to pigmentom organicznym i nieorganicznym. Wyróżnia je także różnorodność faktur – oprócz gładkiej mogą mieć np. fakturę baranka czy kornika. Sprzedawane są w postaci gotowej masy, wymagającej jedynie wymieszania przed nakładaniem – ryzyko popełnienia błędów technologicznych jest niewielkie W porównaniu z tynkami mineralnymi akrylowe są bardziej odporne na przebarwienia spowodowane zmiennymi warunkami podczas wiązania zaprawy. Natomiast mają mniejszą paroprzepuszczalność (nie poleca się ich do ścian ocieplonych wełną mineralną), są mniej także trwałe. Warto wybrać produkty z dodatkiem środków biobójczych, dzięki czemu na elewacji nie będą pojawiać się grzyby i pleśnie. Silikonowe tynki cienkowarstwoweTo udana kombinacja doskonałych właściwości powłok tynkarskich mineralnych z modyfikowanymi żywicami silikonowymi. Silikonowe tynki cienkowarstwowe odznaczają się dużą odpornością na wiele czynników chemicznych (np. spaliny, ozon, kwaśne deszcze, pary amoniaku, tlenki siarki i fosforu), dlatego mogą być stosowane w rejonach przemysłowych i o znacznym zanieczyszczeniu atmosfery. Tworzą powłoki bardziej szczelne niż tynki mineralne. Charakteryzuje je również większa elastyczność i przyczepność zwłaszcza do podłoży gładkich, a podczas użytkowania podnosi się odporność tynku na uszkodzenia. Tynki silikonowe można stosować zarówno na wełnę mineralną, jak i styropian, gdyż ich paroprzepuszczlaność jest bardzo wysoka. Wyróżnia je również niewielka nasiąkliwość. Ich powłoka jest bardzo odporna na zanieczyszczenia, nie porasta glonami i grzybami. Ponadto ma zdolność samoczyszczenia podczas opadów deszczu. Ze względu na możliwość stosowania zarówno pigmentów organicznych, jak i nieorganicznych ich paleta barw jest bardzo szeroka. Silikatowe tynki cienkowarstwoweInaczej krzemianowe produkowane są z wykorzystaniem potasowego szkła wodnego z dodatkiem plastyfikatorów. Tynki silikatowe łączą zalety tynku mineralnego oraz akrylowego. Są paroprzepuszczalne (są odpowiednie więc i na styropian i na wełnę mineralną), wytrzymałe mechanicznie, odporne na zabrudzenia, działanie wilgoci, warunków atmosferycznych, glonów i grzybów. Wykazują niską termoplastyczność. Niestety są stosunkowo nasiąkliwe i wrażliwe na warunki atmosferyczne podczas aplikacji. Wymagają szczególnej staranności i ostrożności podczas nakładania, szczególnie na podłożach niejednorodnych. Zaleca się, aby stosować je wyłącznie na podłożach mineralnych, ponieważ wiążą w sposób mineralny. Tynki silikatowe mają silnie zasadowy odczyn, dlatego polecane są na działki zalesione i położone w sąsiedztwie zbiorników wodnych. Są barwione w masie, ale paleta kolorów jest nieco mniejsza niż tynków akrylowych. Warianty tynków cienkowarstwowych Tynki silikatowo-silikonowe (SiSi) to masy silikatowe wzbogacone żywicą silikonową o dodatkowych właściwościach wiążących. Tynki te łączą w sobie łączą w sobie cechy tynków silikatowych (podwyższone pH i zmniejszone ryzyko porastania biologicznego) oraz silikonowych (właściwości samoczyszczące). Ich oferta kolorów jest bardzo bogata. Poleca się je stosować do wykończenie elewacji w dużych miastach oraz na terenach o podwyższonej i utrzymującej się wilgotności powietrza. Na rynku dostępne są również tynki polimerowo-krzemianowe (inaczej zolokrzemianowe lub nanokrzemianowe). Powstały z połączenia mieszanki krzemianowej i spoiw polimerowych, dzięki czemu mogą być aplikowane zarówno na podłoża mineralne, jak i z farb dyspersyjnych. Tworzą szczelną powłokę. Są wysokoparoprzepuszczalne (zawierają dużo krzemianów), odporne na odkształcenia pod wpływem wysokiej temperatury, zabrudzenia i działanie wody. Mają niższy odczyn pH niż tynki silikatowe czy silikatowo-silikonowe, dlatego mogą nieco szybciej porastać grzybami i glonami.zdjęcia: Solbet. Baumit, pixabay,com