Systemy odwodnień

Ze względu na sposób odprowadzenia wody z terenu wokół domu, systemy odwodnień dzielimy na: • system punktowy Polegający na uformowaniu czterech spadków w stronę umieszczonej w centrum studzienki, a następnie połączeniu każdej z nich z kanalizacją. Zazwyczaj koszty przygotowania tego systemu są wysokie, dlatego częściej stosowany jest system odwodnień liniowych. • system liniowy Głównymi zaletami systemów odwodnienia liniowego są: • bardzo mała kolizyjność z istniejącymi sieciami mediów, • łatwy dostęp do konserwacji bieżącej, • obniżenie kosztu uzbrojenia terenu w kanalizację deszczową, • przyspieszenie robót budowlano-montażowych związanych z uzbrojeniem terenu i wykonaniem nawierzchni, • polepszenie wydajności kanalizacji deszczowej w przypadku remontu lub przebudowy istniejących nawierzchni parkingów, • odwodnienia liniowe są mrozoodporne w całej strukturze, natomiast systemy punktowe wymagają układania zawsze poniżej strefy przemarzania, • roboty ziemne są znikome, a szalunki zbędne, podczas gdy w systemach punktowych często wykop musi być zabezpieczany, a roboty ziemne wymagają poważnego nakładu pracy. Nowoczesnym materiałem, mającym zastosowanie przy liniowym odwodnianiu terenu jest polimerobeton. Systemy odwodnienia liniowego umożliwiające odprowadzanie wody opadowej na obszarach wokół domu jednorodzinnego (wjazdy, garaże, chodniki, tarasy itp.) mogą składać się z: kanałów dł. 1 m z rusztem, kanałów dł. 0,5 m z rusztem, skrzynki odpływowej z rusztem i koszem na zanieczyszczenia oraz ścianek czołowych. Rozbudowane systemy odwodnień liniowych przeznaczone szczególnie dla obiektów związanych z zabudową mieszkalną składają się z wielu elementów, dzięki czemu można korzystać z różnych sposobów odprowadzania zebranej wody. Najlepszym jest użycie skrzynki odpływowej. W przypadku braku miejsca na taką skrzynkę, wodę odprowadza się bezpośrednio z kanału. Szczególną rolę pełnią w takich systemach "wycieraczki" przed drzwi wejściowe, "wycieraczki" do stosowania wewnątrz budynku oraz wpusty podwórzowe. Przy wykonywaniu odwodnień liniowych należy unikać następujących błędów: • stosowania systemów lub rusztów przeznaczonych dla niższych niż wymagana klas obciążeń, • w przypadku nawierzchni pokrytej kostką rozpoczynanie układania nawierzchni przed wybudowaniem kanału. Pozostawienie dołu na kanał i układanie przylegających do niego kostek jako ostatnich uniemożliwia właściwe dopasowanie nawierzchni do kształtu ścianek. W takim przypadku niejednokrotnie kostki są wbijanie "na siłę", w wyniku czego kanał pęka. Należy zawsze rozpocząć pracę od ułożenia kanału, a następnie układać bruk od kostek przylegających do kanału. • układanie kostki przylegającej do kanału na sypkiej podbudowie. Gdy bruk nie jest na stałe umocowany do podłoża przesuwające się kostki naciskają na ścianki kanału łamiąc je. Podbudowa z betonu powinna być nie tylko pod kanałem, ale też pod sąsiednimi kostkami.